• Hoogtestage Vets, dag 4

  • Met de aankomst van Arie en Arthur was ook onze vlaggenparade, hangend aan het balkon van het bovenste appartement, weer compleet. Naar wij hebben begrepen is vooral de vlag van de 100-jarige inmiddels en vrij uniek exemplaar. We dragen en bewaren hem met trots!! 

    Schreef ik u gisteren dat het vandaag een mooie dag zou worden om te skiën bleek niets zo veranderlijk als het weer in de Oostenrijkse Alpen! Al bij het halen van de broodjes zo rond 7:15 uur bleek dat de neerslag niet als mooie witte substantie in bevroren toestand naar beneden kwam, maar het slechts als een slap en vochtig aftreksel daarvan onze aardkloot wist te bereiken. Wat is daar erg aan…..vraagt u zich af ? Wel, dat is tweeledig……… ten eerste is het funest voor mooie gladde witte skipistes, die veranderen dan namelijk in onooglijke grijze drab die voor het skiën nu niet ècht de meest ideale omstandigheden voortbrengen. Maar belangrijker nog, omdat het aan de grond nog enigszins vroor werd voor mij de reis naar de bakker voor het halen van de broodjes voor het ontbijt, een helse tocht! Een gevolg van zware ijzel, maar uiteindelijk is deze toch zonder kleerscheuren of geblesseerde ledematen volbracht, waarna we met zijn allen besloten dat een rustdag vandaag geen overbodige luxe zou zijn. Zo kwam het dat wij al om een uur of half 10 begonnen zijn met klaverjassen, krant lezen, beetje werken op afstand, kortom op zijn oud-Hollands…….. vooral lanterfanten!!! 

    Voor één van ons, we noemen geen namen, staat het spelen van dit aloude kaartspelletje synoniem voor bier drinken, dus u begrijpt hem al….. de eerste fles ‘speciaal bier’ ging al vroeg vandaag open. Uiteindelijk heeft deze half gevuld, open gestaan tot ver in de middag omdat op dit tijdstip bier drinken toch zelfs voor hem iets te gortig was……. 

    Ook vandaag splitste de groep zich op. Allereerst bleef ondergetekende in het appartement achter, want ja……iemand moet toch een verslag schrijven en ok……… hij heeft ook nog een ochtendje gewerkt. De anderen zijn met 9 man(!!!!) boodschappen gaan doen bij de welbekende SPAR. Na de noodzakelijke boodschappen(chips, worst voor bij de borrel, maar ook jam en broodjes) splitste de groep zich nogmaals en terwijl het leeuwedeel van ons zich tegoed deed aan de gebakken eireren met spek van Arthur in het appartement gingen de anderen ergens in het dorp van een lunch genieten. 

    Ik heb overigens een hekel aan boodschappen doen, zie het als een noodzakelijk kwaad, maar wat had ik hier graag bij geweest. De mannen waren al 10 minuten in de winkel, naar ik heb begrepen, zonder ook maar één artikel in de winkelwagen te hebben gelegd. Je zou toch zeggen, na de vergeten chips, dat dat vak als eerste geplunderd zou worden, maar het ging vooral over ‘nemen we Kaiserbrötchen, of gewoon een heel bruin?/ Hoeveel eieren hebben we nodig voor de lunch? Zijn 4 zakken chips wel genoeg ? Afijn, mocht u als lezer denken…hé dit is herkenbaar……. Wij als mannen zijn er achter gekomen dat boodschappen doen geen ‘mannending’ is ……. Vooral niet zonder de aanwezigheid van een vrouw! 

    Over de dames gesproken………. Mochten er dames zijn die gediplomeerd masseuse zijn, voor volgend jaar zoeken we nog iemand. We gaan op zoek naar een nieuw appartement, waar in ieder geval een massageruimte aanwezig is. Zo kijkend vandaag naar de stijfheid (in de ledematen) van ons allen is een masseuse geen overbodige luxe. Gegadigden kunnen zich melden bij onze (ere-)voorzitter/secretaris en penningmeester Mart van der Geest. Let wel even op…….. de masseuse dient vooral beschikbaar te zijn tussen 18.00 uur(dus nà de après ski; voor ons is de massage dus een soort van après-après ski) en 20:00 uur, want dan begint in de meeste restaurants de tweede shift wat eters betreft. Uiteraard is kost-en-in-woning mogelijk! En gezien de eerdere alinea vinden we het ook handig als ze overdag boodschappen wil doen. 

    Nu we het toch over bestuursfuncties hebben……….. De penningmeester van Teylingen, waarmee ik in persoonlijk contact sta, heeft aangegeven(misschien uit jaloezie ten opzichte van onze relatie met de voorzitter (geintje Tim), maar als ex lid van Vets2 (net als Ron en ik) gaf hij aan om ook aan onze feestvreugde mee te willen doen, waarvoor onze hartelijke dank!) 

    Over feestvreugde gesproken, onze Charles is aanstaande vrijdag jarig, maar omdat wij dagelijks dineren in een ander restaurant levert ons dat elke dag ook wel iets op……meestal een aubade van het bedienend personeel, waarbij de vraag rijst of dat vreugdevol is of juist huilen-met-de-pet-op. Wij hadden toch minstens op iets vochtigs van de gele kleur met de witte kraag verwacht!! Op de foto hierboven zien jullie Charles in het midden, in een tent waar we wel van deze rakkers geschonken kregen. Deze ronde was echter voor rekening van…….tsja…… de penningmeester!!!! Met andere woorden…..Zowel Charles als onze voorzitter komen ècht nog wel aan de beurt. 

    Helaas was het dit jaar voor onze Ron niet mogelijk om mee te gaan, maar we hebben zijn traditie gisteren wel in ere weten te houden. Ook dit jaar eet minstens één van ons de (vooral in Tirol) wereldberoemde ‘Tiroler Gröstl’. Deze keer waren Peter, Arthur en J-B degene die zich maandag tegoed hebben gedaan aan de lekkernij. Bij het zien van het bord wist Ron haarfijn uit te leggen waar we deze zaten te eten (Ki-West – Westendorf) en volgens de expert is dit de beste in het gebied. Dat kunnen wij alleen maar beamen! Het was een dikke 8!

    Uiteraard kan Ron ook niet achterbijven zonder zich verbonden te voelen met ons. We telefoneren regelmatig, appen veel en ook Ron schonk ons een ronde, tijdens ons diner van dinsdagavond hebben wij deze met dankbaarheid aanvaard! 

    Met het zien van al deze foto’s lijkt het of het voor ons een rustige vakantie is met hoofdzakelijk culinaire, danwel kroeg-eigen hoogtepunten. Niets is echter minder waar en mocht het weer het morgen weer toelaten (en daar ziet het net als gisteren wel naar uit) dan beloof ik u actiefoto’s van alle aanwezige veteranen!

    Binnenkort een verslag van onze quiz. Eén van de onderdelen is ‘Rkvv Teylingen 100 (nu dus 101) jaar’. Eens zien wat de langst spelende leden van de club over de historie weten!!

    Bis Morgen!!